Tema 6: Metodoloxía CLIL/AICLE - DOSIER

Este tema empezámolo pensando nas diferencias entre as seccións bilingües e os centros plurilingües, e a verdade é que non as tiñamos nada claras. As seccións bilingües refírense a materias non lingüísticas que se imparten nunha lingua estranxeira polo menos ao 50%. Por outro lado, os centros plurilingües son aqueles nos que se imparten varias materias (cun máximo dun terzo das totais) na lingua estranxeira. Unha vez explicadas estas diferenzas, comentamos unha serie de obxectivos propostos pola Xunta.

Tratábase do plan EDUlingüe: tal e como pon no documento que vimos, é un plan que pretende estender o plurilingüismo a 200.000 alumnos e promover o seu ensino integral desde infantil ata a universidade cun presuposto de 70 millóns de euros. A conclusión á que chegamos todos ao ler detidamente o documento foi que é demasiado ambicioso. Os obxectivos que propón son totalmente inalcanzábeis para o ano 2020. Cómo van a lograr que o 30% dos docentes galegos poidan conseguir unha certificación C1? Aínda que teñamos en conta o Plan de formación específico sobre linguas estranxeiras que se menciona, conseguir ese nivel nunha lingua require moita dedicación incluso tendo unha base. Ademáis, os docentes especializados en materias que non son de linguas estranxeiras xa terán suficiente traballo como para adquirir ese nivel en dous anos. Outro punto que nos pareceu inalcanzable foi o bacherelato de excelencia en linguas, cun alumnado que alcance un B2 na primeira lingua estranxeira. É increíble que pretendan facer isto cando hoxe en dia hai moitos alumnos que rematan o bacherelato sen chegar ao nivel B1. De feito, aínda hai moitos estudantes universitarios que van a academias para conseguir o certificado B1 de inglés que lles fai falta para os graos. Para que o alumnado de bacherelato alcance un B2, faría falta algún tipo de reforma e, sen dúbida, moito máis tempo. Eses dous puntos foron os máis destacables, pero houbo outros que tamén nos sorprenderon, coma a intención de incluir linguas coma o chinés e o ruso, duplicar o número de auxiliares de conversación (de 500 a 1000), a implicación das familias do alumnado (coma se a maioría soubese falar unha lingua estranxeira), ou os graos e másters en inglés. Non son malas ideas para nada, pero son obxectivos que non se poden acadar no ano 2020; farían falta 10 anos mínimo.

Houbo outros puntos que nos pareceron boas ideas no meu grupo. A máis destacable é a ampliación de prazas en programas formativos de inmersión lingüística durante o verán e ao longo do curso. Hai 18.000 prazas previstas para o 2020. Son programas que proporcionarían oportunidades non só de aprender a lingua en cuestión, senón tamén de saír de España e de ter unha experiencia multicultural. Oportunidades que serían útiles sobre todo para aqueles alumnos que non se poderían permitir unha experiencia dese tipo pola súa situación económica. Pero para que iso funcione, a Xunta tería que destinar unha boa parte deses 70 millóns para que os 18.000 alumnos teñan poucos gastos durante a experiencia. Outra idea que nos pareceu boa é a formación do profesorado, pero sería mais productivo formalos nas súas áreas ou no uso das TICs e a innovación docente, por exemplo.

Cando acabamos de opinar sobreo programa EDUlingüe, Gonzalo explicou a metodoloxía CLIL/AICLE. Para rematar a sesión, Lorena presentou o seu traballo no cal vimos un exemplo dun instituto que utilizou esta metodoloxía.